Slapende dienstverbanden ontwaakt?
Sinds de invoering van de WWZ is er een nieuwe trend: veel werkgevers houden dienstverbanden met langdurig arbeidsongeschikte werknemers slapend om daarmee te ontkomen aan de transitievergoeding die bij een gedwongen ontslag in principe na 2 jaar dienstverband verschuldigd is.
Ontslagplicht?
De rechtspraak is verdeeld over de vraag of slapend houden is toegestaan. Met het invoeren van de compensatieregeling Transitievergoeding wilde de wetgever, met terugwerkende kracht tot 2015, belemmeringen wegnemen voor werkgevers om ‘maatschappelijk ongewenste’ slapende dienstverbanden te beëindigen. De compensatieregeling verplicht werkgevers daarentegen nog steeds niet om slapende dienstverbanden op te zeggen, waar werkgevers belang bij kunnen hebben nu niet de volledige transitievergoeding per definitie wordt gecompenseerd (zie onze eerdere blog over de Compensatieregeling Transitievergoeding).
Tot nu toe zijn werkgevers nog steeds geneigd tot het slapend houden van dienstverbanden. Echter, waar eerder geen ontslagplicht werd aangenomen, hebben rechters recentelijk geoordeeld dat de werkgever wél verplicht kan zijn een langdurige arbeidsongeschikte werknemer te ontslaan. Een ontslagplicht vloeide naar het oordeel van de rechters voort uit het goed werkgeverschap. Het ging in deze zaken om schrijnende gevallen van terminaal zieke werknemers. Opvallend is dat in andere recente zaken juist geen slecht werkgeverschap werd aangenomen door het in stand laten van slapende dienstverbanden.
Vorige week (10 april 2019) is de Hoge Raad verzocht om duidelijkheid te geven of een ontslagplicht kan gelden. Binnenkort weten we hopelijk meer en kunnen we u concreter adviseren over hoe met slapende dienstverbanden om te gaan.
Lees onze blog over slapende dienstverbanden hier.